Pierwszym czterem filmom ze Świętym w roli Bonda, można było coś zarzucić (mniej lub więcej). Ten jest natomiast świetny od początku do końca. Wreszcie czuć ducha nowoczesności, ducha lat 80-tych, ale i powrót do konwencji thrillera sensacyjnego z wątkami psychologicznymi, coś jak w przypadku W tajnej służbie Jej Królewskiej Mości. Rzeczywiście to najpoważniejszy obraz z Moorem. I co najważniejsze, jako doskonały aktor, Moore poradził sobie w tej stylistyce bardziej serio wyśmienicie. Miejscami jest tu brutalny jak Connery, ale i romantyczny jak Lazenby. Oczywiście sceny humorystyczne tak dlań charakterystyczne też są, ale nie w oszałamiających ilościach. Mamy tutaj wiele scen naprawdę dramatycznych, których nie zakłóca jakiś ironiczny komentarz naszego bohatera. Fabuła też jest bardziej skomplikowana niż zwykle, ponieważ główny zły tym razem na początku świetnie się maskuje i udaje postać pozytywną, a i tak jest on tylko pomagierem ówczesnego Imperium Zła. Sceny akcji dawkowane są rozsądnie, i nie są na siłę wydłużone i ogląda się je z zapartym tchem. Poza tym cudowne krajobrazy: Hiszpania. włoskie Dolomity, a następnie wyspy Grecji. Ten film nie nudzi ani trochę i stanowi kolejną próbę uczłowieczenia Bonda, co jest miłą odmianą po pastiszowym do bólu Moonrakerze. Ach, no i Carole Bouquet - przepiękna...