Roy jest synem oficera wojskowego. Jego największym problemem jest to, że czuje się kobietą uwięzioną w męskim ciele. Mężczyzna ukradkiem obserwuje inne kobiety, podziwiając ich ubiór, fryzury i sposób poruszania się. Po kryjomu przebiera się w damskie stroje i nakłada makijaż, by móc choć trochę poczuć się jak przedstawicielka płci pięknej. Kiedy konserwatywny ojciec Roya przyłapuje go przebranego, wywiązuje się awantura. Roy postanawia uciec z domu i zacząć nowe życie. Zapuszcza włosy, kupuje nowe ubrania, uczy się chodzić na obcasach. Przeobraża się w Wendy i w tej oto odsłonie, wynajmuje pokój. Wkrótce poznaje nowych znajomych, problemy zaczynają się jednak, gdy Wendy wpada w oko pewnemu mężczyźnie...
"I want what I want" traktuje o transpłciowości, czyli udręce życia w niewłaściwym ciele. Temat został potraktowany trochę powierzchownie, ale to nic. Anne Heywood wcieliła się w rolę Roya i Wendy. Jako mężczyzna wypadła ciut mało sugestywnie, ale przyczyną była kiepska charakteryzacja (zdradzały ją delikatne dłonie, stopy, drobniutka budowa ciała, gładka twarz bez śladu zarostu i lekko wybijające się piersi). Polubiłam tą aktorkę od czasu "Good Luck, Miss Wyckoff", dlatego też "I want what I want" oglądało mi się lekko i bezproblemowo. Polecam fanom rzadkich filmowych błyskotek z lamusa.